توانمندی گوش کردن فعالانه به بیماران در استادان بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: گوش کردن فعالانه به صحبت بیماران، نشانه ی احترام به شأن انسانی آنها بوده و کلید اصلی جمع آوری اطلاعات ضروری و موفقیت مشاوره پزشکی محسوب می گردد. با توجه به اهمیت نقش اعضای هیأت علمی به عنوان الگوهای رفتاری پزشکان آینده، اطمینان از کفایت توانمندی اساتید در برقراری ارتباط درمانی مؤثر، ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر به بررسی توانمندی گوش کردن فعالانه به بیماران در اعضای هیأت علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال90-1389 پرداخت. روش ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی 320 مورد ویزیت بیماران مربوط به 30 پزشک عضو هیأت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه alos global بود که روایی آن به روش محتوا و پایایی آن به روش محاسبه ی ضریب آلفا کرونباخ (87/0=α) تأیید شده بود. تعداد 330 مشاوره بالینی با روش غیر مشارکتی و ساختاردار مشاهده، و ضبط گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار jmp4 و با انجام آزمون های غیر پارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس انجام گردید. ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی برای بررسی ارتباط متغیرهای کمی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: 30% اعضای هیأت علمی در زمینه مهارت های ارتباطی هیچ آموزشی ندیده بودند. میانه نمره گوش کردن فعال پزشکان، 57/2 (برمبنای 5) محاسبه گردید. کم ترین رتبه گوش کردن فعال 43/1 و بیشترین رتبه 5 بود. نمای مشاهدات در اکثر مؤلفه های گوش کردن فعال در طبقات به ندرت یا گاهی اوقات قرار داشت. میانگین رتبه گوش کردن فعال با تعداد بیماران نوبت داده شده همبستگی منفی و تابعیت خطی داشت ( 0004/0=, p 20/0-=r). نتیجه گیری: رفتارهای نشان دهنده گوش کردن فعال در مجموع به ندرت یا گاهی اوقات در رفتار بزشکان عضو هیأت علمی دانشکده پزشکی مشهد مشاهده شد. نظر به این که کسب مهارت های ارتباطی بین فردی و رعایت اخلاق حرفه ای در دانشجویان پزشکی در عرصه های بالینی و با الگوبرداری از رفتار اساتید صورت می گیرد، طراحی ساز و کارهایی جهت توجه به این مهارت ها در معیارهای جذب و ارتقای اعضای هیأت علمی، برنامه های توانمندسازی و همچنین انجام پژوهش هایی در جهت تعیین استانداردهای طبابت پیشنهاد می گردد.